Vorige week liep de tax shift-discussie weer hoog op. Eén van de argumenten tegen een vermogensbelasting was dat de belastingen op vastgoed in Belgie al extreem hoog zou zijn. Maar wat blijkt: In één van de meest kapitalistische staten ter wereld wordt een veel hogere vermogensbelasting geheven op vastgoed.
Begin 2008, toen de huizenbel al aan het barsten was in de VSA hoorden we in Houston, Texas, het verhaal van een man die een paar jaar daarvoor een fortuintje had gewonnen in de lotto, dat had geïnvesteerd in een groot huis. Niet zo slim want nadat de huizenmark begon ineen te zakken verloor hij ook nog eens zijn job. Resultaat was dat hij bijna direct het huis verkocht.
Toch een beetje eigenaardig: iemand die in België zijn job verliest gaat waarschijnlijk niet direct zijn huis verkopen. Dus waarom?
De lokale vermogensbelasting had er iets mee te maken, zo bleek.
Vermogensbelasting: De mening van de usual experts
Aanleiding van de meest recente taxs shift-discussie was het PS-voorstel om vermogensbelasting in te voeren. In de haast om het voorstel te kraken struikelde het media-establishment bijna over haar eigen benen. “Onuitvoerbaar” was één van de klassieke argumenten met nieuwe variant door fraudeur-advocaat Michel Maus dat “je toch geen waarde kunt plakken op een shetlandpony”.
Maar niet alle kritiek was van het schap gehaalde opgewarmde kost: zo stelde de PS voor om een vermogensaangifte te doen op vrijwillige basis, een recept voor gegarandeerd falen. Een ander argument dat dan wél weer van het schap komt is dat we in België toch al veel vermogensbelastingen betalen. Meer specifiek was er sprake van ‘de zeer hoge belasting op vastgoed’.
Want wat blijkt nu : de belastingen op vastgoed in Texas zijn een veelvoud van wat we in België betalen, terwijl de staat geen loonbelasting heft. Texas dus als schoolvoorbeeld van de tax shift.
Continue reading “Tax shift: kijk eens naar Texas”
Tag: Michel Maus
Professor-advocaten van de Belgische Luxleaks-duivels
Van langs om meer worden fiscale advocaten met academische (bij)jobs als ‘hoogleraar’ opgevoerd door de media. Af en toe ontspoort de belangenvermenging echter; bijvoorbeeld op 9 december toen ‘professor’ Luc De Broe door Radio 1 gevraagd werd om het recentste belastingschandaal, de Excess Profit Ruling, te komen uitleggen.
Een ethische code voor mediacommunicatie van advocaat-professoren dringt zich op.
Excess Profit Ruling
Na luxleaks kwam vorige week een nieuw belastingschandaal naar boven, de Excess Profit Ruling (EPR). VRT noemde het niet helemaal onterecht de ‘Belgische Luxleaks’. Geen belastingsontwijking via postbusbedrijven deze keer maar een speciale regeling op maat van multinationals om een deel van hun winst niet te belasten.
Lokale vestigingen van multinationale bedrijven genieten van bepaalde schaalvoordelen waardoor ze kosten besparen, zoals groepsaankopen, know-how, gedeelde diensten enz enz… Op de extra winst die ze daardoor maken moeten ze door de regeling geen belasting betalen. Dat geeft hen een kompetitief voordeel ten opzichte van bedrijven die alleen op de lokale markt actief zijn. Opnieuw gaat het over geheim gehouden akoorden.
Niet alleen is het niet wettelijk bepaald in de Excess Profit Ruling (EPR) hoe die winst moet berekend worden, ook juridisch en economisch kunnen bedenkingen gemaakt worden, om nog maar over het ethisch aspect te zwijgen. De regeling is discriminerend tegenover lokale bedrijven, maar bovendien halen de multinationals het grootste deel van die onbelaste winst uit activiteiten die arbeidsplaatsen vernietigen.
De Academische Expert Continue reading “Professor-advocaten van de Belgische Luxleaks-duivels”