Haïti onstnapte de afgelopen week op een haar na aan orkaan Emily, maar er blijven andere katjes te geselen: Een plan voor de heropbouw van de infrastructuur is er nog altijd niet en er wordt vooral geld geïnvesteerd in/versmost aan  tijdelijke behuizing.
De gang van zaken op politiek vlak is evenmin verfrissend met president Martelli (a.k.a. “Sweet Micky”) die louche en uiterst conservatieve figuren tot minister wil laten benoemen. Het parlement verijdelde dit tot nu toe; maar vooral om stokken in de wielen te steken, eerder dan om een oprechte bezorgdheid over het gevoerd beleid.

Joris Willems is speciaal voor ons vroeg uit de veren om achtergrond te geven bij de overwinning van  Michel “Sweet Micky” Martelli bij de Haïtiaanse presidentsverkiezingen. De verkiezingen waren ook de tweede ronde van de parlementsverkiezingen. Hij verwacht dat de nieuwe verkozenen, die uit het kamp kwamen van de vorige president René Préval, het spel wel met de nieuwe machthebber zullen meespelen.
Wat Martelli betreft blijft het raden naar wat er nu zal komen. Hij belooft veel, zonder uit te leggen van waar het geld moet komen dat nodig is om die beloftes waar te maken. Martelli werd verkozen met proteststemmen maar heeft nooit echt veel engagement getoond. In tegendeel, hij heeft de putchisten tegen voormalig president Aristide gesteund en zou voormalig dictator Jean Claude Duvalier als raadgever aanstellen. 

Vorig weekend waren er  presidents- en  parlementsverkiezingen in Haïti.
Deze tweede ronde in de strijd om het presidentschap ging tussen Mirlande Manigat en Michel Martelli. Resultaten zijn nog niet gekend.
Joris Willems geeft achtergrond bij elk van de kandidaten en loopt niet over van enthousiasme: Manigat is een universiteitsprofessor die wel aandacht heeft voor de problemen die het middenveld aanbrengt, maar ze is toch sterk gelieerd met de heersende elite van het land.   En achter het populisme van zanger Michel Martelli, zou wel eens  een extreem rechtse agenda kunnen schuilgaan.
Verder over de loop van de verkiezingen en over voormalig president Jean-Bertrand Aristide, over wie de meningen nogal uiteenlopen. Hij keerde vorige week terug naar Haiti, na 7 jaar ballingschap in Zuid -Afrika, en de  VS lieten al weten dat ze hem liever niet zagen komen”omdat hij de kiesgang zou verstoren”. Voor een deel van de linkse media is hij dan weer bijna een heilige.   

Volgende week zou de Haïtiaanse kiescommissie eindelijk  een “definitieve uitslag” publiceren van de chaotische verkiezingen van 28 november.
Ondanks fraude in het voordeel van de presidentskandidaat van de regeringspartij INITE, Jude Celestin, zou die toch maar als derde uit de bus gekomen zijn in de eerste ronde; na Mirlande Manigat en Michel Martelli. Daarmee zou Celestin niet eens meer   kunnen meedoen aan de tweede ronde die eind maart gepland is. Maar, ondanks druk van de organisatie van Amerikaanse staten (OAS), is het nog niet zeker of de partijdige kiescommisie  dat resultaat zal aanvaarden.
Joris Willems  merkt  op dat alleen de uitslagen van de presidentsverkiezingen door de OAS kritisch bekeken worden. Over de parlementsverkiezingen die samen met de eerste ronde van de presidentsverkiezingen gehouden werden wordt niets gezegd. “Blijkbaar komen ze wel weg met de fraude tijdens de kamer- en senaatsstemmingen.”
Intussen is voormalig dictator Jean Claude “Baby Doc” Duvalier terug in het land in een poging om aan de Zwitserse autoriteiten te tonen dat hij niet vervolgd wordt in Haïti, en dus aanspraak maakt op de miljoenen die hij tijdens zijn bewind naar Zwitserse bankrekeningen versaste. Van de andere kant wordt de   democratisch gekozen (maar toch ook niet helemaal onbesproken)  oud-president Jean-Betrand Aristide nog altijd niet in Haïti toegelaten.
De bevolking is de situatie beu maar ook murw geslagen door al de miserie die ze over zich heen gekregen heeft. “De emmer is vol maar loopt blijkbaar nog niet over. Welke druppel de emmer kan doen overlopen is de vraag, maar gans de situatie rond de frauduleuze verkiezingen is een belangrijk feit dat er nog eens bovenop komt.”

Afgelopen zondag 28 november werden in Haïti presidents-, parlements- en senaatsverkiezingen gehouden. Onze correspondent in Haïti, Joris Willems, was erbij en brengt verslag uit over de chaotische stembusgang.
Stembureaus gingen te laat open en overal waren talrijke kiezers vruchteloos op zoek naar hun naam op de kieslijsten. Hier en daar laaiden de gemoederen hoog op. In sommige kantoren stonden de stembussen half open, konden mensen verschillende keren hun stem uitbrengen, en stonden de doden van de aardbeving van 12 januari nog steeds op de lijsten: “Die stemmen vanavond wel als het bureau dicht is”, merkte iemand op. Er werden stembussen op straat gevonden, sommige stembureaus werden aangevallen door ontevreden kiezers die hun stem niet konden uitbrengen. De officiële observatiemissie van OAS/CARICOM stelt dat 4% van de stembureaus vernield werd, dat er belangrijke onregelmatigheden waren, maar ontkent vreemd genoeg dat dit alles de uitslag van de stembusgang zou kunnen beïnvloeden. Voor de Haïtiaanse kiescommissie waren de verkiezingen een succes.
Continue reading “Verkiezingen Haïti” →

Meer dan negen maanden na de verwoestende aardbeving van 12 januari in Haïti leven 1,3 miljoen mensen in de meest erbarmelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen in en rond de hoofdstad Port-au-Prince. In het volle regenseizoen, met nauwelijks sanitair of drinkwater ter beschikking in de druk bevolkte kampen vindt de oprukkende cholera-epidemie perfecte condities om zich snel te verspreiden. De besmettelijke ziekte kan bovendien op een paar uur de geïnfecteerden volledig uitdrogen en hun dood veroorzaken. Vele bestaande gezondheidsvoorzieningen werden zwaar getroffen door de aardbeving in januari, anderen konden de concurrentie met gratis gezondheidszorg niet aan en sloten noodgedwongen de deuren. Dit is het scenario voor een regelrechte nachtmerrie. Continue reading “Cholera in Haïti – een nachtmerrie die vermeden kon worden” →

Het gaat niet echt vooruit in Haïti. Het puin ligt er nog, de mensen zitten nog altijd in kampen, en nu is de tweede vergadering in zes maanden van de commissie voor de heropbouw van het land (de CIRH), met Bill Clinton, ‘om diverse redenen’ een maand uitgesteld.
Ondertussen worden voorbereidingen getroffen om de parlementsverkiezingen  (die door de aardbeving niet konden doorgaan in het voorjaar) in november te organiseren. Daarbij is de kring rond president Préval vooral bezig met het buiten spel zetten van de oppositie. Dat is voor de buitenlandse donoren blijkbaar geen probleem.
Joris Willems doet verslag vanuit Port-au-Prince.

Joris Willems komt in den duik vanuit Haïti terug naar België en doet ons het genoegen om ons te vergasten met een bezoek. Bovendien heeft hij 3 interessante interviews meegebracht die in samenwerking met VPRO opgenomen : we horen achtereenvolgens Colette Lespinasse, Fréderic Gérald Chéry en Reginald Dumas.
Lespinasse is coördinatrice van de GARR, zij is de enige uit de Haïtiaanse civiele maatschappij die de donorconferentie in New York op 31 maart kon bijwonen.
Fréderic Gérald Chéry is professor economie aan de Université d’État d’Haïti.
Reginald Dumas is voormalig speciaal VN adviseur voor Haïti onder Koffi Annan tijdens de regeringen van Aristide.
Alle drie stellen ze het uitsluiten van het Haïtiaans middenveld aan de kaak. De elite rond president Préval regelt de zaken met de buitenlandse donoren. Het ziet er niet naar uit de noodzakelijke land(bouw) hervorming er komt. En ondertussen is het puin zelfs nog niet geruimd.

Joris Willems is sedert begin april terug in Haïti. Hij stelt vast dat de politieke manipulaties door president Préval doorgaan, blijkbaar met goedkeuring van het buitenland. Het organiseren van de heropbouw loopt ook niet echt vlot, en tot veel meer dan puin ruimen is men alsnog niet gekomen.
Van een nieuwe wind is dus niet echt sprake: de lokale oligarchie regelt de zaakjes met zijn buitenlandse gesprekspartners en zonder rekening te houden met het Haïtiaans middenveld. Zo blijven al uitgewerkte plannen voor een nodige landbouwhervorming in de kast liggen, terwijl Monsanto anderzijds wel hybride zaden naar Haïti mag exporteren.