Politicoloog Dave Sinardet schreef samen met UA collega Wouter Van Dooren een paper die  het ontstaan en de werking van de Antwerpse districten analyseert. Hij is bij ons te gast  en we vragen hem waarom hij vindt dat de Districten geen echt succes zijn.
“De districtsgrenzen sluiten niet aan bij de socio-economische realiteit en er zijn ook heel grote verschillen in omvang tussen de districten onderling. Het geven van extra bevoegdheden aan de districten is geen goed idee omdat dat coördinatieproblemen gaat geven. Kijk maar naar Brussel. ”
“Participatie is wél een goed alternatief. Nu is er wel overleg en inspraak maar eigenlijk geen participatie. Inspraak laat toe dat de betrokkenen wat feedback geven zonder dat het bestuur daar dan rekening mee moet houden. Bij échte paticipatie start je vanaf een wit blad, vraag je vanaf het begin input aan de betrokkenen en blijf je er tijdens de verdere uitvoering de mensen bij betrekken. Dat houdt niet tegen  dat er onderlinge conflicten zullen zijn tussen die burgers en dat er keuzes zullen moeten gemaakt worden, maar het is belangrijk dat de standpunten en conflicten in een vroeg stadium duidelijk worden .”
“Het vorig bestuur onder Patrick Janssens was zeer centralistisch: de districten werden niet au sérieux genomen en er werd niet geïnvesteerd in participatie.”
“De N-VA pleitte in haar verkiezingscampagne voor de versterking van de districten, maar nu zie je dat dit niet gebeurt: op vlak van mobiliteit wordt de bevoegdheid teruggedraaid en er worden niet echt meer middelen gegeven. Er is dus fundamenteel weinig veranderd en dat zorgt bij het N-VA personeel in de destricten voor frustratie omdat hen beloofd was dat het anders zou verlopen.”
“In Gent werd er wél geïnvesteerd op lokale participatie. Daar heeft men wijkregiseurs aangesteld die directe toegang hebben tot de stad.”
Link: Paper “Moeten de Brusselse gemeenten fusioneren? Ervaringen uit Antwerpen, Wenen en Berlijn”