"Parlementairen en ministers beseffen zelf niet altijd goed wat ze stemmen en ondertekenen"

Bestuurlijke Lussen, Rolrecht, Rechtplegingsvergoeding, Nooddecreten…  onze bestuurders veranderen de regels van het juridisch spel zodat het moeilijker wordt om hun plannen te dwarsbomen. Kosten worden opgedreven, termijnen worden ingekort en gerechtelijke beslissingen worden omzeild.
Noodzakelijk om nog iets gedaan te krijgen in dit land, of het opzij zetten van de democratische spelregels?
Volgens advocaat Philippe Vande Casteele gaat het om een trend die de laatste twee jaar doorgeschoten is. In die mate zelf dat hij vermoedt dat politici verder gaan dan ze zelf beseffen. Vande Casteele en enkele andere advocaten werken onbetaald voor Ademloos en andere burgergroepen.

Ph. Vande Casteele: “De situatie is  volledig scheef getrokken: de regering heeft beslist dat ze u vanaf nu geen gerechtskosten meer moet betalen als ze een zaak verliest maar dat ze zelf wel een deurwaarder op u mag afsturen als ze wint.”

Een bloemlezing uit het arsenaal van de ministeriële kabinetards.

SNEL NAAR DE POST
RC: Is er een probleem?
Philippe Vande Casteele (PhVdC): “Er is een probleem en de actie van Test-Aaankoop (over de verhoging van het Griffierecht, nvdr) is het sluitstuk van een evolutie. De afgelopen 2 jaar heeft de overheid, dus de regering en het parlement, geknaagd aan de rechten van verweer van de burgers. Als je een procedure instelt bij bijvoorbeeld de Raad van State dan gaat men het leven van de verzoekers moeilijker maken. Dat uit zich door het instellen van valkuilen en hinderpalen.”
“Een voorbeeld: Als je een brief of verzoek bij een rechtbank indient dan moet je een ‘Rolrecht’ betalen van 200€ per verzoek. Na het indienen van een verzoek krijg je als verzoeker dan een brief die bevestigt dat je je verzoek correct binnen de zeer korte termijn van 60 dagen (van een Openbaar Onderzoek) hebt ingediend en dat je nu het Rolrecht moet betalen. De valkuil bestaat erin dat het Rolrecht binnen de 8 dagen moet betaald worden. Maar Jan Modaal gaat werken overdag en hij gaat die brief dus pas afhalen bij de post in het weekend, binnen de 15 dagen na ontvangst. En dan opent hij die brief en stelt hij vast dat hij te laat is met het betalen van het Rolrecht. De nieuwe regeling die de regering ingevoerd heeft bestaat erin dat je al je procedurerechten verliest als je het Rolrecht te laat betaald hebt. “
“Dit is een voorbeeld van de slechte evolutie van de afgelopen twee jaar maar er zijn nog veel zaken die samen maken dat er iets mis is. Het verkorten van de termijnen om naar een rechtbank te kunnen stappen is een ander voorbeeld van die negatieve evolutie. Men halveert die termijn van 60 naar 30 dagen. Je moet als burger of belangengroep dus zeer snel reageren.”
RC: Maar is 60 dagen wel weinig?
PhVdC: “Ja, dat is weinig, want je moet het eerst lezen in het Staatsblad, dan moet je met je belangengroep, met je verzoekers, de zaak bespreken. Je moet een advocaat vinden, je moet geld vinden om de advocaat te betalen en tegen die tijd zijn de 60 dagen al voorbij. Nu wordt die termijn in gekort tot 30 dagen en voor sommige zaken tot 45 dagen. “
“Een volgende zaak is dat de advocaatskosten stijgen doordat er ook BTW moet betaald worden. Sinds één januari 2014 is er zo 21 % bijgekomen. Een derde punt is de vraag of de procedure het wel waard is. In de wetgeving heeft men een mechanisme ingeschreven dat maakt dat het misschien niet de moeite waard is om het verzoekschrift in te dienen omdat het toch niets zal opbrengen. “
“Alles samen wordt men afgeraden om naar de rechter te gaan. Het sluitstuk is dat men, zoals Test-Aankoop aanklaagde, niet meer de 175€ per zaak zal moeten betalen, maar per verzoeker. Maar als 1000 personen reclameren ga je in de praktijk nooit 175.000€ kunnen verzamelen. Dus iedereen haakt af, en misschien is dat de bedoeling van de overheid.“

“Het sluitstuk is dat men niet meer de 175€ per zaak zal moeten betalen maar per verzoeker. Maar als 1000 personen reclameren ga je in de praktijk nooit 175.000€ kunnen verzamelen. Dus iedereen haakt af, en misschien is dat de bedoeling van de overheid.“

 
ZEITGEIST
RC: U hebt het over de afgelopen 2 jaar. Het gaat dus over het einde van de vorige regering en over de huidige regering.
PhVdC: “Inderdaad, het is een gedeelde verantwoordelijkheid en niet alleen een zaak van de huidige coalitie. Het zit in de huidige tijdsgeest, en in Vlaanderen noemt men dat ‘Beslist Bestuur’. Wat beslist is moet uitgevoerd worden en mag niet tegengesproken worden. In die Geest van de Tijd heeft men dus wetgeving aangenomen die de verzoekers de weg bemoeilijkt.”
RC: Het zit misschien ook in de Geest van de Tijd dat mensen van langs om meer mondig zijn en meer gebruik gaan maken van rechten en actiegroepen oprichten.
PhVdC: “Ja, absoluut. Het zit in de geest van de tijd dat de mensen mondiger zijn en dat is maar goed ook. Er is het fenomeen van het internet waardoor mensen veel gemakkelijker zaken kunnen opzoeken en ze ook onderling veel beter kunnen communiceren. Het is vandaag dus moeilijker voor de overheid om haar wil op te leggen. Maar dat is geen reden om de toegang tot het gerecht te beperken, te belemmeren, te fnuiken.“
RC: We horen ook mensen die geen bestuurder of politicus zijn beamen dat je tegenwoordig niets meer gedaan krijgt. Het gaat trouwens niet alleen over Oosterweel maar bijvoorbeeld ook over het plaatsen van windmolens. Er is altijd wel iemand die niet akkoord is. Met de procedures die nu bestaan krijg je niets meer geregeld…
PhVdC: “Daar vallen twee zaken op te zeggen: ten eerste moeten de politici van de 21ste eeuw wennen aan het idee dat de burger mondiger wordt. Ik heb de indruk dat niet iedereen daaraan kan wennen en dat is ook logisch, want wie de macht uitoefent houdt van de macht. Het tweede aspect is het feit dat de procedures blijven bestaan. De overheid moet eerst en vooral zorgen dat ze goede beslissingen uitvaardigt. Je zult zeggen dat je dan alles altijd kunt betwisten. Een beslissing kan inderdaad vaak betwist worden maar ze moet ook degelijk voorbereid worden en ik doe een warme oproep om de mensen van meet af aan beter te laten participeren.”
RC: Klopt die perceptie dan niet dat er niets meer mogelijk is omdat er altijd wel een actiegroep opstaat?
PhVdC: “Dat is een perceptie die de overheid heeft. Ik zeg gewoon dat als je een beslissing zeer goed voorbereidt die dan bijna onaanvechtbaar is. Ik denk dat het probleem bij de overheid is dat ze beslissingen niet goed genoeg voorbereidt. Onder andere omdat er druk is om snel te handelen vanuit belangenverenigingen, vanuit bedrijven. Maar snel handelen is niet altijd de beste keuze.“

“Een goed voorbereide beslissing is bijna onaanvechtbaar, maar de overheid bereidt beslissingen niet goed genoeg voor omdat er druk is om snel te handelen  vanuit belangenverenigingen, vanuit bedrijven.”

RC: Niet goed voorbereid? Op welke manier?
PhVdC: “Onvoldoende voorbereid omdat men zich onvoldoende omringt met adviezen van experts, van ingenieurs, dokters en milieuspecialisten. Maar ook van Jan Modaal. Er zijn al een aantal procedures gesneuveld omdat er problemen waren met het Openbaar Onderzoek, met de inspraak. Dat betekent dat die mensen de rechter ervan hebben overtuigd dat ze geen inspraak hadden en de organisatie van de inspraak is een zaak van de gemeente of van de regering en dat doen ze niet altijd even keurig.”
RC: U helpt Ademloos met hun zaak. Op welke manier hebt u dit aan den lijve ondervonden?
PhVdC: “Ik en een aantal andere vrijwilligers helpen Ademloos, niet alleen omdat ze wijzen op een aantal knelpunten, maar ook omdat ik besef dat zonder de vrijwillige bijdrage van zoveel mensen – en niet alleen van de advocaten- de aktie gefnuikt zou worden. Een drietal advocaten helpen pro deo. We moeten nu bijkomend beroep doen op andere advocaten omdat de procedures veel te lijvig, veel te moeilijk worden en we ook maar één leven hebben. Daarom is er nu ook een inzamelactie.”
RC: En wat motiveert u?
PhVdC: “Mij motiveert vooral het feit dat de mondige burger de mond wordt gesnoerd. Ik ben nu twee, drie jaar bezig met procedures die andere procedures betwisten. Het gaat zelfs niet over de inhoud van de zaak. Ik vind dit geen tijdverlies maar besteed mijn tijd dus aan procedures om andere procedures recht te zetten en het is niet netjes dat dit nodig is.”
 
BESTUURLIJK LUSSEN
RC: Geef daar eens een voorbeeld van?
PhVdC: “De Bestuurlijke Lus. Dat is een zeer technische zaak maar ik probeer snel duidelijk te maken waarover het gaat: Er is een vergunning verleend en je stapt naar de rechter (om die aan te vechten). Stel dat de rechter erkent dat de vergunning onwettelijk is omdat er bijvoorbeeld geen openbaar onderzoek gebeurd is. De Bestuurlijke Lus bestaat er dan in dat de rechter de vergunning niet vernietigt en de overheid de tijd geeft om het onderzoek te organiseren; maar dat de rechter er ook bij zegt dat vergunning gehandhaafd blijft. Die gang van zaken is een probleem voor de scheiding der machten aangezien de rechter zich als bestuurder gedraagt en zegt dat die vergunning uiteindelijke correct zal zijn wat het openbaar onderzoek ook oplevert. Dan vraag ik me af waarom er een openbaar onderzoek ingesteld wordt.”
RC: Er is misschien wel iets voor te zeggen om niet direct een negatief advies te geven na een procedurefout en om alles even ‘on hold’ te zetten, te wachten tot het openbaar onderzoek gedaan is en de zaak dan opnieuw te bekijken. Maar dat is het niet helemaal?
PhVdC: “Dat is het niet helemaal omdat de rechter bij voorbaat zegt dat de vergunning gehandhaafd blijft, zonder dat het resultaat van het onderzoek gekend is. Ten eerste neemt de rechter daarmee dus de rol over van het bestuur. Wat is het nut van een openbaar onderzoek als bij voorbaat al geweten is dat het resultaat niets zal opleveren? Dan zeg ik met enig cynisme dat men het openbaar onderzoek best gewoon afschaft, houd de schijn niet hoog. Schaf desnoods de rechtbanken af en dan is het probleem opgelost.”
“We hebben die Bestuurlijke Lus vernietigd gekregen door het Grondwettelijk Hof, dat oordeelde dat de rechten van de verdediging geschonden worden, dat er een schending is van de inspraak, van de formele motivering, van de onafhankelijkheid van de rechter… Dat is toch veel voor een wet die door het parlement gestemd is, en het bewijst dat de overheid allerlei hinderpalen instelt en in feite zegt dat ze geen boodschap heeft aan het openbaar onderzoek.”
RC: En wordt de Bestuurlijke Lus nog altijd aangewend?
PhVdC: “Momenteel wordt ze niet aangewend omdat ze vernietigd is.”
RC: Kan ze nog aangewend worden in het kader van Oosterweel?
PhVdC: “Momenteel kan dat niet omdat Ademloos is opgetreden, maar er is wel een nieuw decreet gemaakt. Men is nu aan de derde versie van de Bestuurlijke Lus. Men creëert telkens een nieuwe Lus. Ik vind dat boeiend als jurist maar ik spendeer mijn energie liever aan andere zaken dan aan het opstarten van procedures tegen procedures.”
RC: Maar als er al precedenten zijn waarbij de Bestuurlijke Lus verworpen werd, hoe kan dat dan opnieuw voorgelegd worden?
PhVdC: “In de logica van de regering kan dat. Men maakt men na de vernietiging een nieuwe versie en de mensen moeten op tijd naar de rechtbank stappen, anders wordt alles definitief.”
“Het idee van de Bestuurlijke Lus is overgenomen uit Nederland en was lovenswaardig: als in een tekst een komma ontbreekt zet die er dan bij. Maar de tekst is zo algemeen opgevat dat ze voor alles kan dienen en we hebben aangetoond dat de ontwerpen grote mankementen vertonen.”
RC: In Nederland bestaat de Bestuurlijke Lus nog altijd?
PhVdC: “Inderdaad, maar het is iets anders opgevat, met een bredere invalshoek en met minder benadeling van de burger.”
RC: Zou er voor u nog een probleem zijn moest de wet overgenomen worden zoals in Nederland?
PhVdC: “De overheid verleent een vergunning. Als die betwist wordt door een aantal burgers, dan weet de administratie al na één maand dat er een probleem is en de vergunning ingetrokken moet worden. Er moet niet gewacht worden tot een rechter na één, twee of drie jaar zegt dat er iets onwettig is. Je moet als bestuurder de moed hebben om na één maand de zaak in te trekken. Dan verlies je geen tijd. Maar tot op heden heb ik weinig politici of mensen van de administratie gezien die iets onmiddellijk introkken.”

“Men is dus tot een situatie gekomen die volledig scheefgetrokken is. Men gaat naar een tendens waarin de overheid stelt: ‘Als ik verlies, moet ik de kosten van de advocaat van de burger niet betalen, maar als ik win, dan zal ik met een deurwaarder die kosten komen opvragen’.”

 
RC: En de Bestuurlijke Lus is ook iets van de afgelopen twee jaar?
PhVdC: “Absoluut. En dit doet me nu denken aan de Rechtplegingsvergoeding. Ook een nieuw en interessant item naast de Bestuurlijk Lus. Bij procesvoering tussen burgers is het algemeen principe dat de verliezer een deel van de advocaatskosten van de winnaar betaalt. Dat is de zogenaamde Rechtplegingsvergoeding. Als je een proces voert tegen de overheid, dan bestond die Rechtplegingsvergoeding niet. Twee jaar geleden heeft men de Rechtplegingsvergoeding ingevoerd voor zaken bij de Raad van State. Mensen die nu een procedure willen instellen tegen de overheid gaan geen twee keer, maar vijf keer nadenken als ze weten dat ze 1500€ per procedure gaan moeten ophoesten als ze verliezen. Maar dat is niet alles. In april 2014 is er een wet aangenomen die het volgende zegt: ‘Als de overheid het proces verliest, dan is die geen Rechtplegingsvergoeding meer verschuldigd. Als de overheid wint, kan ze die wel innen.’ “
“Men is dus tot een situatie gekomen die volledig scheef getrokken is. Men gaat naar een tendens waarin de overheid stelt: “Als ik verlies, moet ik de kosten van de advocaat van de burger niet betalen, maar als ik win, dan zal ik met een deurwaarder die kosten komen opvragen’.”
RC: U zegt ‘tendens’, waarmee u dan aangeeft dat het er nog niet helemaal door is, of toch wel?
PhVdC: “Het is erdoor, maar het heeft zo veel verontwaardiging uitgelokt bij burgers, advocaten, Test-Aankoop en anderen dat er procedures zijn gestart bij het Grondwettelijk Hof, want er is sprake van discriminatie. Als je kiest voor een Rechtplegingsvergoeding, dan moet je een gelijke behandeling voorzien. Zeggen dat de overheid alles mag innen maar niets verschuldigd is als ze verliest is toch wat van het goede te veel.”
YES MINISTER
RC: Rolrecht, Bestuurlijke Lus, Rechtplegingsvergoeding hebben we nu besproken. Allemaal recentelijk aangepaste wetten. In principe worden wetten voorgedragen door parlementsleden. Hebt u er zicht op uit welke hoek die wetgeving komt?
PhVdC: “Dat is een zeer interessante vraag. Ik zou wel eens de persoon willen tegenkomen die de pen vasthoudt. Ik heb de indruk dat parlementsleden niet altijd goed beseffen wat ze stemmen. Het voorbeeld van de Rechtplegingsvergoeding, waarbij de overheid vrijgesteld wordt, heeft tot commotie geleid. En dan erkenden sommige parlementsleden van de meerderheid dat ze niet wisten wat ze stemden. “We kregen het bevel van de partij om mee te stemmen, en hebben dat gedaan”.”
RC: In principe passeren wetten toch eerst door parlementaire commissies? Ergens is er een initiatiefnemer. Weet u wie bijvoorbeeld die wetgeving van de Bestuurlijke Lus indiende?
PhVdC: “Neen. Ik vis er soms naar en heb één persoon gevonden die verantwoordelijke is voor de tekst over het Rolrecht bij de Raad van State, en als ik die tegenkom, zal ik dan wel zeggen wat ik ervan vind.”
RC: Dat is dan een parlementslid?
PhVdC: “Neen, dat zijn doorgaans medewerkers van het kabinet van een minister. Men zegt soms dat de minister in de fout gegaan isn maar ik vraag me soms af of de minister wel altijd weet wat hij voorstelt als tekst. Hij heeft zoveel zaken te doen, wordt opgejaagd door door media, internet, door zijn partij… Hij weet dus niet altijd heel goed welke teksten hij indient. Hij zal de teksten en zijn kabinetsmedewerkers wel verdedigen, maar soms gaan die in de fout.”
RC: De parlementairen weten niet wat ze tekenen en de minister weet niet wat hij tekent …?
PhVdC: “Ik verwoord het voorzichtig: ze weten niet altijd even goed wat ze tekenen, ze weten ook niet altijd even goed wat ze voorstellen. Je moet het ook zien in het spel tussen meerderheid en oppositie.”
RC: Over welk kabinet gaat het dan hier?
PhVdC: “Voor de Bestuurlijke Lus is het vooral de minister van Ruimtelijke Ordening die verantwoordelijk is. Dat was destijds minister Muyters (N-VA) en nu mevrouw Schauvliege (CD&V). Soms is die gerechtelijke procedure de enige spreekbuis voor de burger. “
RC: Dat is op Vlaams niveau. En op nationaal niveau, de kost voor de Raad van State?
PhVdC: “Dat is de minister van Binnenlandse Zaken. Dat was in het verleden minister Milquet (CDH) en tegenwoordig Jan Jambon (N-VA). Maar die erft gewoon het pakket van zijn voorgangster en moet met loyaliteit verdedigen wat in het verleden niet altijd keurig gebeurd is.”
 
DEURGANCKDOK
RC: U had het over de laatste twee jaar maar ik herinner me uit een verder verleden de zogenaamde ‘Nooddecreten’. Dat was in verband met het Deurganckdok in de Waaslandhaven op Linkeroever.
PhVdC: “Blij dat u dat aansnijdt. Waarover gaat het hier? De regering verleent een vergunning, in concreto hier voor de bouw van het Deurganckdok. Mensen stappen naar de Raad van State en krijgen gelijk op basis van zeer goede, onweerlegbare, argumenten. Dan zegt de overheid dat ze aan de noodrem moet trekken en zet ze de Raad van State buiten spel. Ze doet dat door het parlement een Nooddecreet te laten stemmen die zegt dat de vergunning bevestigd wordt. Dan heeft de Raad van State niets meer te zeggen want de Raad van State kan geen vergunning van het parlement vernietigen. Dat is merkwaardig, want een vergunning is altijd verleend door een regering of door een schepencollege, niet door een parlement. Dat scenario van het Nooddecreet is met succes toegepast geweest, maar ondertussen werd het voorgelegd aan Europa want Europa eist dat er inspraak gewaarborgd wordt en dat de zaken zorgvuldig voorbereid worden. Inmiddels is er een beslissing van het Europees hof van Justitie in Luxemburg waarin de Europese rechter zegt dat een parlement geen vergunning kan afgeven. Een parlement moet zich bezighouden met wetten, niet met vergunningen. Voortaan is dat ‘verboden’, maar de verleiding bestaat om aan de noodrem te trekken en toch een Nooddecreet te laten stemmen.”

“Voortaan zijn Nooddecreten verboden, maar de verleiding bestaat om aan de noodrem te trekken en ze toch weer boven te halen.”

RC: Dit is nog altijd aan de orde, want in verband met Doel hoor je opnieuw de term ‘Nooddecreet’ opduiken.
PhVdC: “Ik ben niet betrokken bij dit dossier. De bewoners hebben zich met succes verzet bij de Raad van State en hebben een Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (GRUP) laten schorsen. Dat is nu ingetrokken, en er is een nieuw GRUP gemaakt dat ook betwist wordt. Als dat ook geschorst wordt, dan kan er misschien een Nooddecreet worden opgesteld.”
RC: We hadden het vorige week over Doel. Eigenlijk lopen er nog twee procedures, ook één voor het oud GRUP dat gedeeltekijk geschorst maar niet volledig vernietigd werd. Dat is een unieke situatie want het is nog nooit gebeurt dat er twee GRUPS voor dezelfde zaak in behandeling zijn bij de Raad van State.
PhVdC: ”Het is inderdaad uniek. Als een vergunning onwettelijk is, dan is het normaal dat die volledig ingetrokken wordt. Dat is duidelijker voor iedereen, ook voor de rechter.”
RC: De motivatie van het Nooddecreet destijds was dat er schadeclaims van aannemers boven het hoofd hingen.
PhVdC: “Inderdaad. Dan hebben we het over de vraag of men na het verlenen van een vergunning ook direct een contract moet afsluiten met aannemers die dan een schadevergoeding krijgen op kosten van de belastingplichtige als het project onwettelijk blijkt te zijn. Dat vind ik persoonlijk opmerkelijk. Hierbij moet dus opgemerkt worden dat de huidige regering ook contracten erft van de vorige meerderheid.”
(In het geval van Oosterweel kocht de Vlaamse deelregering Bourgeois vorig jaar voor 40 miljoen € een potentiële schadeclaim af van aannemersconsortium Noriant. Die claim dreigde doordat de vorige regering Peeters/Muyters in 2009 voortijdig aan Noriant had beloofd dat ze het project met de Lange Wapper zou mogen uitvoeren. Een kostelijke misstap, want een jaar later voerde de regering na de volksraadpleging zelf de Lange Wapper af. De overeenkomst met Noriant kon dus niet langer nagekomen worden, aangezien het Lange Wapper-project niet meer bestond. Alle partijen van de huidige coalitie stonden in 2009 echter achter die zeer kostelijk misstap, nvdr)
RC: Op het moment van het Nooddecreet waren de werken al bezig.
PhVdC: “Dat klopt. De term Nooddecreet betekent: ‘We zitten in een situatie van nood, we zijn te voorbarig geweest, de schop zit al in de grond, we hebben al een dok gegraven en moeten nu juridisch camoufleren wat niet had mogen gebeuren’.”
RC: Kan dit met die uitspraak van het Hof in Luxemburg dan niet meer gebeuren?
PhVdC: “Ik zal mijn antwoord nuanceren. Een Nooddecreet lanceren in het kader van een vergunning, dat zie ik niet gebeuren. Als advocaat van de overheid zou ik wijzen op de rechtspraak en aanraden om ermee op te passen. Maar de verleiding kan bestaan om andere zaken via Nooddecreten te regulariseren.”
RC: U zegt dat u zaken pro deo bent beginnen behandelen door het wegglippen van het recht op recht. Ging het over de zaak van Ademloos of waren er nog andere zaken?
PhVdC: “Er zijn nog andere zaken. Er zijn advocaten en juristen die zich belangeloos inzetten voor andere actiegroepen, in milieuzaken, in sociale zaken. Ik woon niet in Antwerpen zelf maar in de rand en heb het Oosterweeldossier altijd gevolgd. Ik vond het opmerkelijk dat via inspraak een aantal actiegroepen hun zeg gekregen hadden doordat ze goed communiceerden. Maar ik zag ook dat er een juridische bedreiging was door de nieuwe wetgeving van de afgelopen twee jaar.”

“Mijn aanvoelen is dat men nog een paar stapjes verder gaat zetten.”

RC: Wat is nu de meest belemmerende maatregel? Dat lijkt ons het Rolrecht te zijn. Pas vorig jaar heeft men de ‘class action’ ( groepsvorderingen) mogelijk gemaakt, en nu gaat men door verduizendvoudiging van de rolrecht-kost dat weer onmogelijk maken.
PhVdC: “Ja, als men me echt verplicht om een prioriteit te maken, dan is dat het Rolrecht. De Bestuurlijke Lus kan verfijnd worden, de wet van de Rechtplegingsvergoeding moet aangepast worden , 21% voor de advocaten tot daar nog aan toe … Alles samen wordt het wel moeilijk, maar het Rolrecht is de meest harde maatregel omdat de mensen gaan afhaken en omdat de overheid zal argumenteren dat er maar één persoon is die een bezwaar heeft ingediend. Als je als advocaat dan stelt dat het niet redelijk is om 175.000€ op te hoesten voor een gezamenlijke klacht door duizend man, dan zegt de tegenpartij dat er maar één man is en dat de anderen instemmen met de beslissing van burgemeester of schepencollege, dat ze niet gemotiveerd zijn.”
RC: Die wet van de groepsvorderingen was pas vorig jaar ingevoerd. Is het dan niet zo dat de toestand eigenlijk niet slechter is dan vóór de invoering van de wet?
PhVdC: “Daar bestaat onduidelijkheid over, en Test-Aankoop deelt die bezorgdheid. Ik denk dat de duidelijkheid vereist dat het Rolrecht aangerekend wordt per zaak en niet per verzoeker.”
RC: Hoe ziet de toekomst eruit? Is er kans dat de overheid op haar stappen terugkeert, of gaat men eerder nog een paar stapjes verder zetten?
PhVdC: “Mijn aanvoelen is dat men nog een paar stapjes verder gaat zetten. Ik weet waar men naartoe wil, maar er zal altijd een rechtspraak moeten zijn want zonder uitspraak van de rechter verandert er niets.”

Share on Facebook

Tweet

Follow us