Het roekeloos gedrag van fietsers moet aan banden worden gelegd, en ook voetgangers dienen zich meer bewust te zijn van hun plichten in het verkeer: dat is het uitgangspunt van de verkeerscampagne die dezer dagen ’t Stad opfleurt. Zowat elke verkeerspaal is getooid met een stichtelijke boodschap die tot doel heeft de Antwerpse Fietser/Voetganger zijn/haar leven te doen beteren.
Dat niet iedereen in de wolken is over deze campagne – waarvoor een budget van 172.000 euro werd uitgetrokken – zal u niet verbazen. De haar 20-jarig jubileum vierende Fietsersbond vraagt zich – hier bij monde van Stef Leroy – af of het wel zo simpel is om zich te ‘gedragen’ in het verkeer als de infrastructuur of de wegcode het niet toelaat. Het stadsbestuur, zo geprezen na het voorstellen van het Fietsactieplan, grijpt hier volgens hem weer naar de ‘en-en’-gedachte die de zwakke weggebruiker vaak in de kou zet.
Hoe groot die immer aangroeiende groep zwakke weggebruikers is kan u overigens van 16 tot 22 september volgen tijdens de FietsTelweek.
Vluchtelingenwerk Vlaanderen klaagt Belgisch asielbeleid aan
Alhoewel er in ons land al periodes met een hogere instroom waren, meldde het bevoegde VN-agentschap onlangs dat met 60.000.000 het aantal vluchtelingen wereldwijd nog nooit zo hoog was, door “een gevaarlijk gebrek aan vrede in de wereld” (nvdr: wat sommigen uiteraard ten goede komt, maar dat is een andere discussie). Er bestaan internationale verdragen, zoals de Conventie van Genève, en Europese en Belgische wetgeving over de opvang en begeleiding van wie het eigen land moet ontvluchten.
Vluchtelingenwerk Vlaanderen werkt al een paar decennia rond die opvang en begeleiding, in samenwerking met o.a. de overheid (Fedasil) en het Rode Kruis. Ze haalden deze week de krantenkoppen nadat ze bij de Europese Commissie klacht indienden tegen het asielbeleid van België, naar aanleiding van stigmatiserende uitspraken van een aantal politici en de recente beslissingen van federaal staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken. Hij stelde een dagelijks maximum van 250 registraties voor politiek vluchtelingen in, en wil graag voor hen een apart (lees: minder duur) statuut invoeren. Els Keytsman, directeur van Vluchtelingenwerk Vlaanderen, legde ons uit wat daar fout aan is, en hoe het dan wel zou moeten.
De 250-regel is volkomen arbitrair en zinloos, daardoor vermindert het aantal mensen die hun land moeten ontvluchten niet. De beperking zorgt enkel voor een escalerende chaos bij de dienst vreemdelingenzaken in Brussel. Wie na de 250ste inschrijving geweigerd wordt, kan immers eigenlijk niet anders dan op de stoep gaan zitten tot de volgende ochtend. In de praktijk kampeert een toenemend aantal afgewezen aanvragers in het Maximiliaanpark tegenover de dienst, wat de verkeerde indruk wekt dat ons land helemaal overrompeld wordt.
Volgens Vluchtelingenwerk Vlaanderen moet simpelweg de capaciteit van de dienst verhoogd, met meer personeel en een behoorlijke wachtzaal. De (tijdelijke) opheffing van de regel dat vluchtelingen zich enkel in het Europese land van aankomst mogen inschrijven, zou verder personeel vrijmaken dat zich nu met omslachtige terugverwijsprocedures bezig houdt. In Duitsland is dit voor Syrische vluchtelingen nu al zo. Tenslotte zou de eerste registratie vereenvoudigd kunnen worden.
De beperkende maatregel lijkt eerder ingegeven door het huidige, door besparingen ontstane tekort aan opvang. Wie nog niet geregistreerd is, heeft daar immers geen recht op. Vluchtelingenwerk Vlaanderen vindt uiteraard dat er gewoon genoeg opvang voorzien dient te worden. Zijzelf werken momenteel met het Agentschap Jongerenwelzijn, de Dienst voor Pleegzorg en Minor-Ndako een degelijke formule uit voor privé-personen die thuis tijdelijk asielzoekers willen opvangen. Samen kunnen ze instaan voor een professionele coaching.
Wat het idee van apart statuut betreft: het statuut van vluchtelingen is al perfect uitgewerkt in de Conventie van Genève. Bovendien is er al een bijkomend, tijdelijk statuut voor oorlogsvluchtelingen, de subsidiaire bescherming. Het lijkt dus zonde van de tijd om te gaan werken aan een dérde statuut.
Verder vertelde Els Keytsman dat de solidariteit van de bevolking van ons land hartverwarmend is. Heel wat mensen voelen zich geroepen om iets te doen, en dat kan op verschillende manieren. Het is géén goed idee om op eigen houtje in het Maximiliaanpark allerlei te gaan uitdelen (zeker geen medicijnen!), of daar iemand te logeren te gaan uitnodigen. In het park is intussen een aanspreekpunt waar men kan informeren wat er daar ter plaatse eventueel nog nodig is. Mensen bij u thuis opvangen kan, maar zeker nà de registratie, en best via een organisatie die ondersteuning kan bieden bij de interculturele communicatie, traumaverwerking e.d. Vrijwilligers zijn welkom bij de vele lokale vrijwilligersgroepen, en ook via OCMW’s, kerken en moskees.
Eerste ronde verkiezingen Haïti slag in het water
Op 9 augustus ging de eerste in een reeks van drie verkiezingen door in Haïti. Het democratisch proces lag vier jaar stil nadat president Martelly aan de macht kwam. In die periode verving Martelly zo goed als alle lokale bestuurders door aanhangers en liep het parlement leeg.
De Europese Unie en de Organisatie van Amerikaanse Staten die het regime van Martelly steunen, stelden onregelmatigheden vast op 9 augustus, maar besloten dat die het uiteindelijk resultaat niet beïnvloedden.
Joris Willems was ook ter plaatse als waarnemer en komt tot andere conclusies. In de vier stembureau’s die hij bezocht, verliep de kiesgang in dusdanige chaos dat de uitslag geannuleerd werd. Ook andere lokale observatoren en mensenrechtenorganisaties die in de rest van het land actief waren vinden dat de internationale bondgenoten veel te mals zijn voor het Martelly-regime.
De Haïtiaanse kiescommissie zelf bevestigt met het officieel deelnamecijfer van 18% impliciet dat de verkiezingen een slag in het water waren. Bovendien hebben andere observatoren het over een deelname van slechts 5%.
Ondanks het slecht rapport ligt het regime van Martelly goed bij het Westen omdat het de westerse investeerders wel van dienst is. Zo slecht als Martelly is in het op poten zetten van het democratisch proces blijkt hij wél efficiënt te zijn in het helpen tot uitvoering brengen van grote buitenlandse investeringsprojecten, zoals de exploitatie van goudaders en een enorm toeristisch project.
Griekse luchthavens geprivatiseerd. En de winnaars zijn…
Het eerste Grieks privatiseringsdossier is zo goed als rond. Veertien regionale Griekse luchthavens komen voor 40 tot 50 jaar in privé-handen. Nieuwssite Apache.be onthulde wie de eerste kopers zijn van de bezittingen die Griekenland verplicht wordt te verkopen: de Duitse overheid en een Griekse oligarch met Russische connecties. Tom Cochez van Apache geeft tekst en uitleg.
Voor het goed van de Griekse bevolking
De Duitse groepen Fraport en Slentel leggen 1.23 miljard op tafel en zullen jaarlijks 23 miljoen betalen als huur. Bovendien zal voor honderden miljoenen geïnvesteerd worden in de luchthavens. Fraport is voor 51% in handen van de Duiste overheid (deelstaat Hesse en de stad Frankfurt). Slentel is een onderdeel van de Griekse Copelouzos Groep
De investering is enorm maar mogelijk toch minder interessant voor Yannis-met-de-pet dan het lijkt, want de Duitsers en Copelouzos nemen alleen de meer interessante luchthavens over waarin ook niet at te veel moet geïnvesteerd worden. Een analyse door Eleftherios Katarelos uit 2011 toont dat de 14 verkochte luchthavens van de meest winstgevende in de lijst van 39 regionale luchthavens zijn. De nummer één, de luchthaven van Heraklion op Kreta, wordt niet overgenomen, maar dat komt omdat de verouderde terminal van Heraklion binnen enkele jaren zal sluiten, na de opening van de Kastelli-terminal, die wel in private handen komt.
Alleen de Griekse overheid heeft blijkbaar de expertise om de kleinere, minder winstgevende luchthavens, uit te baten, want die mag ze (voorlopig?) houden.
Een Vlaams gezinnetje op vakantie in Griekenland zal per retourvlucht € 100 moeten betalen aan de Duitse overheid en de Griekse oligarch.
Wat de 14 luchthavens momenteel samen opleveren aan de staat is moeilijk terug te vinden. Cijfers die circuleren variëren van ‘de meeste zijn verlieslatend’ tot ‘450 miljoen netto-inkomsten per jaar’. Chania en Thessaloniki alleen zouden vorig jaar € 24 miljoen winst opgeleverd hebben, meer dan de € 23 miljoen die Fraport en Copelouzos jaarlijks zullen betalen. Continue reading “Griekse luchthavens geprivatiseerd. En de winnaars zijn…”
Vredesactie traint voor Climate Express
Waarom kregen we van Vredesactie klimaat-gerelateerde berichten? Wel, omdat Vredesactie naast het campagnewerk rond de eigen thematiek ook training geeft over campagne voeren, directe acties (eventueel van burgerlijke ongehoorzaamheid), facilitatietechnieken … aan zeer diverse organisaties ‘die ijveren voor maatschappelijke, politieke, economische of ecologische verandering’. Nu duizenden mensen zich klaarmaken om naar Parijs te trekken voor een betoging en allerlei protestacties rond de klimaattop, komen er door Vredesactie begeleide vormingsdagen om hen daarop voor te bereiden. We belden hierover met Inge Neefs die bij Vredesactie instaat voor de trainingswerking.
Pogingen van regering om projecten te versnellen ongrondwettelijk en tegen internationale afspraken
U wilt als Vlaams minister wetgeving invoeren die ervoor zorgt dat het een beetje rapper vooruitgaat, vooral die infrastructuurprojecten. Maar wat te doen als blijkt dat uw wetgeving tegen de grondwet ingaat? Het antwoord van de Vlaamse- en ook nationale politiek: blijven proberen.
Dat is zowat samengevat de vaudeville die aan de gang is met de zogenaamde Bestuurlijke Lus.
Bij Voorbaat Goedgekeurd
De Bestuurlijke Lus is een regel die stelt dat een vergunning niet moet vernietigd worden als ze wettelijk op één of meerdere punten niet in orde is. Het volstaat dat de fout die gemaakt werd rechtgezet wordt, en “daarbij wordt bij voorbaat gezegd dat de nieuwe beslissing die later zal volgen over de rechtzetting wettig is”.
Aldus advocaat Philippe Vande Casteele, die gebruikers-, milieu-, werknemers- en actiegroepen bijstaat die de Lus aanvechten. Continue reading “Pogingen van regering om projecten te versnellen ongrondwettelijk en tegen internationale afspraken”
Voorwaarts!? Dierenartsen zonder Grenzen
In 1990 richtten achttien Belgische dierenartsen verbonden aan de universiteiten van Gent en van Luik in navolging van het Franse Vétérinaires sans Frontières een gelijkaardige organisatie hier ten lande op. De bedoeling was en is om in Afrika, waar zo’n 80% van de bevolking op het platteland leeft, de dieren gezond te houden die daar een onmisbare bron van voedsel en inkomsten zijn. Het begon met vrijwilligers die, uiteraard na een degelijk vooronderzoek, via een degelijke lokale partner en in samenspraak met de lokale overheid, ginder gingen vaccineren.
In 1995 kwam er een stroomversnelling. UNICEF ondervond toen namelijk bij een poliovaccinatie-campagne in Soedan dat de lokale bevolking zo haar eigen prioriteiten had: “Als onze kuddes sterven, gaan onze kinderen toch dood, gevaccineerd of niet. Wij willen dat er iets tegen de runderpest ondernomen wordt, als jullie voor deze campagne op onze medewerking willen rekenen.”
Dat gebeurde dus, met Dierenartsen zonder Grenzen als VN-partner. Ze richtten een vormingscentrum op met een basistraining in dierengezondheid voor lokale aspiranten. De aldus gevormden reisden vervolgens naar alle uithoeken van het land. Ondanks de hevige burgeroorlog wilde iederéén van die runderpest af, en dat lukte dan ook.
Dierenartsen zonder Grenzen werkt sowieso steeds met lokale organisaties en lokale werknemers. De bedoeling is dat die de werking op termijn volledig overnemen, wat in een aantal gevallen ook al gebeurde. Elders stopte een project op vraag van de overheid (‘We kunnen het nu wel zelf aan’), of, helaas, bij gebrek aan fondsen. Momenteel lopen er programma’s in acht Afrikaanse landen.
Bijzonder aan het programma in Burkina Faso is dat het loopt in vluchtelingenkampen waar veehouders uit het noorden van Mali heen kwamen, mét uiteraard hun kuddes, hun kapitaal. Met zo’n hoge concentratie dieren bij mekaar is het extra belangrijk ziektes te voorkomen. Het programma voorziet bovendien in de vermarkting van de melk via coöperatieve melkbedrijfjes, waarbij de VN-vluchtelingenorganisatie dan voedselhulp-aankopen doet.
Dierenartsen zonder Grenzen werkt met verschillende internationale NGO’s samen, en heeft o.a. een project lopen samen met het ITG (‘het Tropisch Instituut’) rond een tsetse-vlieg die in Oost-Afrika de koeien ziek maakt. De 11.11.11-campagne tegen voedselverspilling vorig jaar sloot natuurlijk perfect aan bij hun programma’s om de melkopbrengst te optimaliseren. Dierenartsen zonder Grenzen maakt ook deel uit van VSF International, een koepel met een tiental Europese zusterorganisaties en één Canadese die, allemaal met hun eigen specialiteit, aan dierengeneeskunde doen in het zuiden.
Dierenartsen zonder Grenzen is erkend als NGO en dient dus bij de overheid meerjarenprogramma’s in voor subsidies. Voor de 15 à 20% eigen inbreng die daarbij steeds vereist wordt, zijn er de trouwe schenkers. Dit najaar lanceert Dierenartsen zonder Grenzen via dierenartsen hier in België een koop-een-geit-campagne. De wereldmelkdag op 1 juni is sinds jaren dé dag waarop ze het grote publiek aanspreken: die dag krijgt Manneken Pis een Peul-outfit aan, en plast hij melk! Educatief, sensibiliserend werk doet de organisatie verder specifiek bij studenten dierengeneeskunde en landbouw aan hogescholen en universiteiten.
Josti Gadeyne, coördinator fondsenwerving en communicatie bij Dierenartsen zonder Grenzen, was bij ons te gast in de studio.
Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Podcast: Play in new window | Download
Jeremy Corbyn: de hoop van Labour?
Een 66-jarige man, die jaar-in jaar-uit North Islington steeds vaster aan de mast klinkt van het zwalpende schip dat Labour heet. Een heer die bekendstaat om zijn zuinigheid als MP die de minste kosten aangeeft. Een man die de austeriteit die hem privé zo kenmerkt, in het openbaar met al zijn kennis & kunde bekampt, met Keynesiaanse recepten als ‘quantative easing’ (het financieren van openbare projecten en de jobs die daarmee gepaard gaan door vers gedrukte ponden van Hare Majesteit’s Bank) en daarbij zelfs nationaliseringen niet onbesproken wil laten. Wat hem overigens net zoveel hulde oplevert van Nobelprijswinnende economen, als het afgrijzen van evenveel captains-of-industry. Die man, Jeremy Corbyn, wil het leiderschap van de Britse Labourpartij voor zichzelf opeisen. De kiezer – gelet op de peilingen – lijkt hem daar in bij te staan, al zijn er ook die hem steunen om de partij onder te doen gaan. Tony Blair, voormalig eerste minister, verklaarde eerder dat hij liever verkiezingen verliest met een centrumprogramma (door sommigen Tory-Light genoemd) dan ze te winnen met een links programma zoals Corbyn dat voorstelt. Drie politici, heel wat jonger, maar reeds bekend met de ‘corridors of power’ uit de regering Brown en alle drie leden van het ‘Shadow Cabinet’, steken hem daarbij naar de kroon: Andy Burnham, Yvette Cooper en Liz Kendall. Wie zijn ze? Wat drijft hen? Hoe zal het hen vergaan? Wij vroegen het Albion-Watcher Anton en politicoloog Wolf Van Tulden.
Is Faith-based Violence Religious?
Bovenstaande vraag wordt momenteel interdisciplinair behandeld tijdens de internationale Summer School van UCSIA. Daar komen ieder jaar zo’n dertig à veertig doctorerenden / pas gedoctoreerden van op de vijf continenten heen om er hun studiewerk aan mekaar voorstellen, wat resulteert in waardevolle feedback en blijvende contacten. Ook een paar gevestigde namen uit de academische wereld maken er hun opwachting. Twee daarvan geven een lezing die voor het publiek open staat. Academisch UCSIA-directeur Luc Braeckmans kwam in onze studio over de Summer School vertellen. Een paar jaar geleden was hij al eens bij ons te gast om het over UCSIA zelf te hebben.
De lezingen gaan telkens door tussen 18u en 19u45 in de Prinsstraat 13.
Bijwonen kan gratis, op voorhand online inschrijven is gewenst.
Dinsdag 25 augustus: Prof. dr. Peter Neumann:
Characteristics of Religiously Motivated Terrorism
Donderdag 27 augustus: Prof. dr. Marat Shterin:
Faith and Frontline: Religion in the Russian-Ukrainian Conflict
De auto van de toekomst: gas, elektriciteit, bio of waterstof?
Europa legt de lidstaten op om tegen november 2016 een aktieplan op te stellen voor het promoten van alternatieve brandstoffen. In dit “beleidskader” moet bijvoorbeeld staan hoeveel oplaadstations voor auto’s op gas en elektriciteit er tegen 2020 zullen staan en naar welk aantal auto’s op gas of elektriciteit gestreefd wordt. Daarbij “moet de technologieneutraliteit gewaarborgd worden” stelt de EU richtlijn maar in de praktijk leidt dit tot discussies. Ook binnen de regering hebben de verschillende kabinetten hun voorkeur. De keuze die nu gemaakt wordt geeft de bevoordeelde technologie een belangrijk voetje voor.
Voor de Bond Beter Leefmilieu is de keuze die de Vlaamse en ook Waalse deelregeringen nu al lijken te maken voor auto’s op gas (CNG) niet de goede. Elien Raport van de BBL : “De Vlaamse regering wil al na de zomer communiceren welke oplossing ze voor ogen heeft en welke investeringen ze zal steunen. De uitstoot van fijn stof van auto’s op aardgas is ook te hoog en Europa heeft België al op de vingers getikt voor het niet naleven van de fijnstof-richtlijn.”
BBL haalt de cijfers uit een publikatie van het Hollands onderzoeksinstituut TNO. Uit die publikatie blijkt dat auto’s op aardgas 10 tot 20% minder broeikasgassen uitstoten dan klassike diesel en benzinebenzine-varianten.
De broeikasgas-uitstoot wordt voor een groot stuk bepaald door de manier waarop gas en elektriciteit geproduceerd worden. Op biogas kan de uitstoot een stuk lager zijn dan op aardgas dat opgeboord werd. Maar aangezien de uitstoot van CO2 zelfs met biogas toch nog een stuk hoger is dan met bio-elektriciteit vindt de milieuorgansiatie elektriciteit een betere keuze. Ook waterstof is voor BBL een aanvaardbaar alternatief.
Links:
– Vergelijking brandstoffen door TNO/ Delft
– Europa: 1) Commissie over alternative brandstoffen: HIER, 2) EU Richtlijn HIER