Karin Brouwers (CD&V) maakt zich zorgen over de voortschrijdende concentratie in het lokaal radiolandschap. Woensdag vroeg ze bijna retorisch aan minister Sven Gatz (Open-VLD) of de geruisloze overname van StoryFM, een nep-lokale radio, door Familyradio (evenmin lokaal) niet een inbreuk vormt op het mediadecreet.
“Met de overname krijgt Familyradio plots 33 frequenties. Bovendien is Familyradio eigendom van Vlacoro bvba, dat ook al Club FM in handen heeft. Samen hebben de Vlacora-stations 87 frequenties. De zendvergunningen zijn echter bedoeld voor lokale radio’s en ze moeten dagelijks lokaal nieuws brengen. We weten niet of dat gebeurt, maar de reclameblokken worden alvast wel lokaal ontkoppeld waardoor ze wel de echte lokale radio’s beconcurreren. ”
“Minister Gatz zegt dat de regulator, VRM, nog geen inbreuken heeft vastgesteld. Anderzijds heeft hij aangekondigd dat het mediadecreet zal aangepast zal worden. Eind deze maand wordt het resultaat bekend gemaakt van een financieel-economische impactstudie en dat zal ons in staat stellen om te zien wat moet gebeuren met het decreet. ”
“De regeringspartijen staan in dit dossier op één lijn. De ene partij is mogelijk wat meer gevoelig voor ketenvorming dan de andere, CD&V is er in alle geval zeer gevoelig voor.”
De vraag is of er wel een aanpassing van de wetgeving nodig is om het probleem aan te pakken. Zoals zijn voorganger, Ingrid Lieten (sp-a), verschuilt minister Gatz zich achter de regulator VRM, maar in de praktijk voert de regulator haar bevoegdheid niet uit als het gaat over inhoudelijke inbreuken, wat Karin Brouwers ook bevestigt. “De VRM doet meer een technische controle en minder een inhoudelijke”.
De overname door Familyradio is wel degelijk een volgende in een reeks van inbreuken. Het decreet stelt namelijk dat ‘Samenwerking niet mag niet leiden tot gestructureerde eenvormigheid in het programmabeleid’.
Bovendien werd het Mediadecreet de afgelopen 10 jaar al verschillende malen aangepast, maar werden nooit stappen ondernomen om de concentratie tegen te gaan. Integendeel. Zo werd het decreet speciaal aangepast om het voor de Vlaamse Mediamaatschappij mogelijk te maken om twee gewestelijke zenders uit te baten. En in 2005 werd ten behoeve van de ketens expliciet ingeschreven dat tot zestig lokale radio-organisaties mogen ‘samenwerken’, wat in de praktijk betekent dat één eigenaar op zestig frequenties identieke ‘lokale’ uitzendingen kan brengen. Maar zelfs die limiet is nu dus overschreden met de Vlacora-overname.
Links:
– Tussenkomst Karin Brouwers in de mediacommissie, 7 oktober
– Het mediadecreet
NMBS: te weinig inspanningen voor Limburg
Waar wij in de koekenstad verwend worden als het op treinverbindingen aankomt (*), is de situatie in de provincie Limburg helemaal anders: een beperkt aanbod, een verouderde infrastructuur, stations die niet inclusief zijn … Het meest tekenend voor deze malaise is het ontbreken van elektronische borden in alle Limburgse stations.
Stefan ’t Jolyn (ACOD Spoor Limburg) geeft toelichting bij de situatie in de oostelijke provincie. In de editie van Knack van 23 september had hij een lezersbrief ingestuurd om de situatie aan te klagen.
Interessante links:
Alle treinstations in Limburg
Website ACOD Spoor Limburg
(*) Treinverbindingen in Groot-Antwerpen: Antwerpen-Centraal, Antwerpen-Berchem, Antwerpen-Zuid, Antwerpen-Luchtbal, Antwerpen-Noorderdokken, Ekeren, Hoboken-Polder, Mortsel, Mortsel-Oude-God, Mortsel-Deurnesesteenweg, Mortsel-Liersesteenweg (gecheckt via deze link)
Geen fijn stof taks voor lease-auto's. Schuld van Wallonië?
Op 19 september presenteerde de Vlaamse deelregering een plan voor een vergroening van de belastingen op auto’s met, onder andere, hogere taksen op de meer vervuildende dieselauto’s. Een dag later al bleek er een serieuze adder onder het gras te zitten: de belastingsverhoging geldt niet voor de al zwaar gesubisidieerde en ook in de realiteit meer vervuilende (want grotere en diesel) lease auto’s
Het probleem zit bij het feit dat belastingen op auto’s naar de gewesten overgeheveld zijn maar dat de belastingen op lease-auto’s via de leasebedrijven verrekend wordt. Een significant hogere belasting in één gewest kan een leasebedrijf zo vermijden door een verhuis naar de buren. Bevoegd Vlaams minister Annemie Turtelboom wijst naar de vinger naar Wallonië “dat momenteel geen samenwerkingsakkoord met de andere gewesten wil ondertekenen”.
We bellen met Charlotte Quevedo, woordvoerster van bevoegd Waals minister van financiën Christophe Lacroix (PS).
Wallonië ziet momenteel de belastingen op lease auto’s volledig aan haar neus voorbij gaan omdat de belaste firma’s in Vlaanderen en brussel gevestigd zijn. Wallonië zegt dat het vragende partij is voor een meer logisch systeem dat de gebruiker belast in plaats van de lease-firma. De vraag is dus of Vlaanderen zal aanvaarden dat een halt toegeroepen wordt aan de transferts in haar richting. Naast de discussie van belasting op lease firma’s resulteert het ganse systeem van geleasde met belastingsgeld gesubsidieerde auto’s sowieso in een aanzienlijke transfert aan belastingsvrijstellingen van nationaal naar Vlaams niveau waar de meeste gebruikers zijn.
Na het klimaatbeleid lijkt ook in dit dossier het milieu het eerste slachtoffer te worden van het Confederaal overlegmodel. Voorlopig altans… “De gesprekken gaan door”aldus Quevedo.
“Het lijkt ons dus logisch om een systeem uit te werken dat de gebruiker zou belasten en niet de eigenaar van de lease-auto.” Continue reading “Geen fijn stof taks voor lease-auto's. Schuld van Wallonië?”
Geen randvoorwaarden voor verkoop huis De Fraula
Het OCMW-pand in de Klappeistraat is uitgeleefd en de stad Antwerpen besliste onlangs om het te verkopen. Vandaag was er een kijkdag voor potentiële kopers. Tijd voor een stand van zaken met Carl Bresseleers, die een bewonersgroep opstartte die pleit voor een behoud van het patrimonium en de functie. Bezorgdheden waar vooralsnog geen rekening mee gehouden wordt, zo bleek onlangs.
De verkoopzitting is gepland op 26 oktober.
Continue reading “Geen randvoorwaarden voor verkoop huis De Fraula”
Jong Groen Antwerpen
Femke Meeuwsen en Frederik Van Den Bril werden in september 2015 verkozen tot respectievelijk voorzitter en ondervoorzitter van Jong Groen Antwerpen (JGA). Een jaar lang zetten ze zich in voor de groene belangen van Antwerpen, en daarbuiten.
Op 3 oktober trapten Femke en Frederik hun jaar af met een denkdag. Daar werd in samenspraak met andere leden van Jong Groen een jaarplan opgesteld, met de belangrijkste thema’s waaraan ze willen werken. Het speerpunt van hun programma is – niet verrassend – het thema klimaat. Daarom trekt JGA binnenkort met de Climate Express naar Parijs, waar van 30 november tot 11 december een belangrijke klimaatconferentie plaats vindt.
In de lijn van hun moederpartij Groen, houden de jonge groenen zich in Antwerpen ook bezig met oppositie. De controversiële verkeerscampagne van het stadsbestuur, waarbij voetgangers en fietsers aangemaand werden om zich nauwer aan de verkeersregels te houden, werd door Jong Groen op een creatieve manier bewerkt. Door middel van stickers met ludieke boodschappen wilden ze de focus omdraaien en net de fietsers en de voetgangers een hart onder de riem steken.
De komende weken plant Jong Groen een reeks activiteiten. Politicoloog Jonathan Holslag komt op 21 oktober spreken in de universiteit, op 16 november vindt in het Ecokot een klimaatavond plaats en wie stoom wil afblazen kan op 6 november in de Zurenborger terecht voor Shake That Young Green Ass.
Rare liefde
Het StrangeLove-festival, dit jaar van 15 tot 17 oktober in ’t Werkhuys in Borgerhout, is alweer aan hets (!) vijfde editie toe. Het brengt een waaier aan diverse kunstvormen, zowel ‘passief’ als interactief, rond gender-identiteit, seksuele geaardheid, rollenpatronen … De eerste editie kwam er op initiatief van een paar Antwerpse jongelui die mekaar op gelijkaardige evenementen in andere steden tegenkwamen, en zich afvroegen waarom dat in zo’n cultureel rijke stad als Antwerpen niet kon. Drie maanden na de eerste brainstorm aan de toog was StrangeLove een feit, gefinancierd met eigen ouwe spullen, op de rommelmarkt verkocht. Intussen krijgt de vzw wat subsidie van de districten, naargelang de locatie van het jaar, en dit jaar ook van de provincie Antwerpen.
Voorwaarts!? European Coalition for Corporate Justice
Alhoewel er prachtige internationale verdragen bestaan die de mensenrechten en het milieu beschermen, zijn die niet altijd afdwingbaar. Zelfs als de mogelijkheid bestaat om klacht in te dienen, kan dat vaak wel tegen een binnenlandse actor, of tegen een buitenlandse persoon of staat, maar niet tegen een buitenlands bedrijf. Als zo’n bedrijf dus een negatieve impact heeft op het milieu, of de mensenrechten schendt, is het quasi onmogelijk daar iets tegen te ondernemen.
Al enkele decennia zijn heel wat organisaties actief rond deze problematiek. Ze oefenen druk uit op bedrijven om meer rekening te houden met sociale en ecologische factoren; op staten om de belangen van hun eigen burgers meer te laten doorwegen; op grote investeerders om ‘foute’ bedrijven links te laten liggen … Deze strategieën leverden wel wat, maar weinig resultaat op. De ontbrekende schakel leek bindende wetgeving waarmee internationale bedrijven in hun thuisland aansprakelijk gesteld kunnen worden voor sociale of ecologische misdrijven elders.
Om daar op Europees niveau werk van te maken, richtte een aantal organisaties tien jaar geleden de European Coalition for Corporate Justice op, die een aantal nationale platformen en losse actoren verenigt. De coalitie houdt uiteraard kantoor in Brussel, waar ze tracht op te wegen tegen de immense lobbykracht van het bedrijfsleven, die het Europees beleid grotendeels lijkt te bepalen.
Die verenigde aanpak werpt vruchten af. Recent kwam er een Europese richtlijn die bedrijven verplicht niet enkel transparant te rapporteren over hun financiële activiteiten, maar ook over hun impact op de samenleving: milieu, mensenrechten, illegale mijnbouw, corruptie … Ter herinnering: zo’n richtlijn dient in elke lidstaat in de wetgeving ingebouwd. Momenteel is daarover het nodige duw- en trekwerk aan de gang. Het middenveld, gesteund door ECCJ, ijvert ervoor om de wetgeving zo waterdicht mogelijk te maken. De bedrijfswereld wil net zo min mogelijk bemoeienis, en schermt met ‘CRS’, Corporate Social Responsibility, vrij te vertalen als “Wij zijn vanzelf wel sociaal”. Uit gevallen als het recente Volkswagen-schandaal blijkt nochtans duidelijk wat er gebeurt als men bedrijven zichzelf laat controleren.
Deze verplichte rapportering is stap 1. Stap 2 is om bedrijven te verplichten om eventuele mistoestanden ook recht te trekken. Stap 3 is een betere rechtstoegang voor de slachtoffers. De hoofdzetel beweert nu b.v. vaak niets af te weten van wat er in dochterondernemingen in verre landen mogelijk mis loopt. ECCJ: “Als de winst naar de hoofdzetel gaat, dan ook de verantwoordelijkheid”.
De coalitie volgt uiteraard ook processen die het Europees kader overstijgen. Zo is er bij de VN een bindend verdrag in wording over Business and Human Rights. De ECCJ heeft als taak om de Europese instellingen en lidstaten ertoe te bewegen zich daarvoor in te zetten, maar dat wil niet zo goed lukken: bij de besprekingen in juli voerden de vertegenwoordigers van het ‘sociale Europa’ een beschamende lege-stoelen-politiek.
En dan is er het TTIP, dat helemaal de andere kant op gaat: meer rechten voor bedrijven, meer verplichtingen tegenover bedrijven voor staten. Bijzonder verontrustend is de ontwikkeling sinds enkele decennia van internationale arbitrage-hoven in het kader van zo’n giga-handelsovereenkomsten. Daarbij kan een bedrijf een overheid vervolgen als haar beleid – ook al is dat democratisch gestemd – de winst van het bedrijf schaadt: betere milieu- of arbeidsnormen, het inperken van reclame voor schadelijke producten, nationalisaties … Hoogbetaalde bedrijfsadvocaten doen uitspraak, en er is geen beroep mogelijk. Voor de ECCJ hoort dit systeem in de vuilbak thuis, en dienen bedrijven met eventuele klachten net als gewone burgers naar de gewone rechtbank te gaan.
We spraken met coordinator Jérôme Chaplier en stuurgroeplid Paul de Clerk.
Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Global March for Rhinos and Elephants
Stropen van exotische diersoorten is geen nieuw fenomeen. De schaal waarop het gebeurt heeft met de bevolkingsexplosie, de stijgende welvaart in Azië en conflicten allerhande echter een ongeziene schaal bereikt. Zo is het neushoornbestand in Zuid Afrika de afgelopen 40 jaar met bijna 90% gedaald. Het aantal gestroopte dieren nam tussen 2007 en 2014 toe van 13 naar 1215.
Wereldwijd wordt er jaarlijks een Global March georganiseerd die de problematiek onder de aandacht van publiek en politiek probeert te brengen. In België neemt Wim Moons het lokaal initiatief in handen met een optocht op 4 oktober van het station naar de Groenplaats.
“We moeten de politiek ervan bewust maken dat het niet alleen gaat over het afschieten van dieren; de opbrengst wordt ook gebruikt wordt voor het financieren van terrorisme. Hoorn van neushoorns brengen meer op dan hun gewicht in goud Er is zoveel geld mee gemoeid dat van langs om driester te werk gegaan wordt met het gebruik van oorlogswapens en het uitmoorden van ganse kuddes vanuit helikopters.”
Time Circus in Permeke
Het Antwerpse kunstenaarscollectief Time Circus is een jaar lang ‘te gast in Permeke’. Time Circus is vooral bekend om zijn mobiele constructies en door de tijdelijke café’s Welvaert en Bar Paniek.
Time Circus is in 1999 ontstaan uit het afstudeerproject van Bram Soli. Nadat hij zijn diploma Driedimensionale Vormgeving behaalde, trok hij met een klein gezelschap 8 maanden lang door Europa met als voornaamste doel: bricoleren. De hobby escaleerde tot een voltijdse job en zo ontstond Time Circus.
9 maanden lang – van oktober tot juni – zijn ze artist in residence in bibliotheek Permeke. Na eerdere projecten zoals Welvaert en Bar Paniek, was Time Circus op zoek naar een nieuwe uitvalsbasis en ontmoetingsplek. Die vonden ze in Permeke.
De komende maanden verblijven Bram en zijn gezelschap in de bibliotheek, waar ze allerlei activiteiten en bouwwerken gepland hebben. De ingang is reeds omgetoverd tot een waterval en op de binnenplaats zal in de loop van het jaar een Romeinse Villa verrijzen.
Vanavond – 3 oktober – trappen ze hun jaar op gang met een openingsfeest, met onder andere een optreden van Orphan Fairytale en het vrouwelijk dj-gezelschap Nurses On stage.
Greenwash-campagne Maleisische palmolie
Bladert u ook weleens in de Metro? Dan viel ook u misschien vorige week de paginagrote advertentie op voor de ‘educatieve’ website maleisiepalmolie.info waar! u! een! ** REIS ** ! kunt! winnen! door mee te doen aan een quiz die ‘uw kennis test’. De vragen worden afgewisseld met videootjes over de wederwaardigheden van drie frisse jongelui in Maleisië, waaruit moet blijken hoe mens- en natuurvriendelijk de Maleisische palmolie-industrie wel niet is.
Wie doorklikt naar ‘Wie zijn wij’, vindt daar de Maleisische Raad voor Palmolie (MPOC). Als die zo vreselijk veel geld stopt in een imago-oppoetsende campagne, lijkt ons dat verdacht. Fluks Greenpeace gebeld dus, en met name bossen-specialist An Lambrechts. Zij bevestigt dat de informatie op de website maar gedeeltelijk correct is. De grootste spelers in palmolie-industrie zijn intussen weliswaar bezig met de implementatie van engagementen voor een duurzamere aanpak, maar de MPOC houdt juist nog vast aan een verouderd industrieel model dat tot ontbossing zal blijven leiden.
De hele campagne (advertenties, websites en meer) werd overigens uitgewerkt door het prestigieuze communicatiebureau Havas, dat al eerder ‘informatieve campagnes’ opzette voor grote bedrijven met een minder fijne reputatie. Uw redactie-team probeert o.a. via hen in contact te komen met Simon, de Belg onder de frisse jongelui, maar eerlijk gezegd vermoeden wij dat Simon eigenlijk niet bestaat. We houden u op de hoogte.