Een week na de aanslagen in Beiroet en Parijs loopt iedereen nog steeds met de daver op het lijf rond. De angst die de terroristen gezaaid hebben, mist haar effect niet: alarmfases worden verhoogd, voetbalwedstrijden worden afgelast, rugzakken worden met argusogen bekeken ,…
Met Thomas Decreus (filosoof, journalist DeWereldmorgen.be) staan we stil bij de maatschappij zoals die nu lijkt te worden: gemilitariseerd, angstig, met activisten en betogingen die verboden worden, en wat we nu zouden moeten/kunnen doen.
Op DeWereldmorgen.be verscheen kort na de aanslag deze analyse van Thomas Decreus en Christophe Callewaert: ‘We kunnen de geweldspiraal stoppen’
Fundament blaast kelder Sint-Amanduskerk in 2060 nieuw leven in
Sinds een tijdje knappen buurtbewoners de kelder van de Sint-Amanduskerk in de Van Kerckhovenstraat op. De gigantische gewelfde kelder is opengesteld door de Kerkfabriek voor de buurtbewoners om er zelf een bestemming voor te kiezen. Met de hulp van enkele studenten van de AP Hogeschool proberen zij de Seefhoek zoveel mogelijk te betrekken bij de invulling van de ruimte.
Een van de studenten van de hogeschool, Joke Van Den Eynde, geeft toelichting bij de plannen van Fundament en hoe zij inspraak proberen te organiseren. Een van de eerste grote momenten is het ‘kick-off-event’ waar iedereen welkom is. Afspraak op 12 december.
Voorwaarts!? Artsen zonder Grenzen
Tijdens de Biafra-oorlog in Nigeria kwam een aantal artsen van het Rode Kruis tot de slotsom dat ze hun rol te beperkt vonden. Zij wilden ook medische bijstand verlenen waar dat nodig was als de regering daar géén toestemming voor gaf, en bovendien naar buiten toe getuigen over b.v. mensenrechtenschendingen. Bij de oprichting van Artsen zonder Grenzen waren dan ook journalisten betrokken.
Al snel groeide de organisatie. Steeds meer artsen en verpleegkundigen, maar ook psychologen, administratieve en logistieke medewerkers gingen en gaan vrijwillig, tegen een lage onkostenvergoeding, voor hen aan de slag. Daarvoor dienen ze de nodige beroepservaring te hebben en een selectieprocedure te doorlopen, waarna ze een starterscursus volgen, de Préparation Premier Départ.
De toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede in 1999 bracht de nodige financiële waardering met zich mee, zodat de diensten zowel kwalitatief als kwantitatief sterk stegen. Artsen zonder Grenzen is wel voorzichtig in het aannemen van donaties: niet van betrokken partijen, bijvoorbeeld. Zo’n 90% van hun budget komt van private donoren.
Momenteel beschikt Artsen zonder Grenzen over vijf operationele centra, die zelfstandig een actie kunnen initiëren. Daarnaast zijn er nog een twintigtal landen met nationale kernen die vrijwilligers rekruteren, fondsen werven, en sensibiliseren. Politiek lobbywerk, zoals b.v. de succesvolle campagne om de prijzen van aids-remmers toegankelijker te maken, gebeurt vooral vanuit de hoofdzetel in Genève, dicht bij de VN-instellingen die zich met mensenrechten bezig houden.
Er werken een 35.000 mensen voor Artsen zonder Grenzen, en die zijn actief in zeventig landen wereldwijd. Alle betrokkenen ondertekenen het handvest, waarin onder andere zeer duidelijk beschreven staat wat Artsen zonder Grenzen onder neutraliteit verstaat. Die dragen ze hoog in het vaandel, en dat maakt dat hun werk doorgaans door alle betrokkenen in een conflict gerespecteerd wordt. “Op het moment dat iemand in ons ziekenhuis binnenkomt, is dat een patiënt. Wapens moeten afgegeven worden”. Soms loopt het toch mis, zoals kort geleden in Kunduz.
Artsen zonder Grenzen werkt niet enkel in conflictgebieden: ook bij grote natuurrampen of bij epidemies schieten ze in actie. Dat kan zeer snel en gecoördineerd, dankzij een reeks efficiënte logistieke centra. Zo kon Artsen zonder Grenzen b.v. onlangs meteen naar de Hongaarse grens om gestrande vluchtelingen bij te staan.
In Brussel heeft Artsen zonder Grenzen naast een logistiek centrum ook een trainingscentrum, de Espace Bruno Corbé. Daar kunnen zowel Artsen zonder Grenzen-medewerkers als andere ngo’s op een terrein van 5000 m² praktische ervaring opdoen in b.v. het correct opzetten van een vaccinatiecentrum, het behandelen van slachtoffers na een ramp …
Om op een positieve noot te eindigen: Alexis Moens, die ons te woord stond, ziet wereldwijd toch sterkere staten en daardoor een betere algemene toegang tot gezondheidszorg ontstaan.
Voorwaarts!? = uw tweewekelijkse dosis maatschappelijk engagement, zondag 17u
Alle Voorwaarts-uitzendingen op een rijtje
Podcast: Play in new window | Download
Een zachte revolutie
Regisseur Manuel Poutte reisde door Europa om een aantal initiatieven te bezoeken die metterdaad op de één of andere manier de maatschappij anders inrichten: een alternatieve munt, voedseldistributie, diensten uitwisselen … Deze nieuwe vormen van politiek engagement zijn weinig zichtbaar, maar er zijn wel steeds meer mensen bij betrokken. Gemeenschapsvorming, het op lokaal niveau samen dingen doen, vormt daarbij steeds een belangrijk aspect. De documentaire Une Douce Révolte kwam uit in mei, en draaide al in het Franstalig deel van ons land. Er is een Nederlands ondertitelde versie, en die is deze maandag voor het eerst te zien in Filmhuis Klappei in het kader van hun jaarlijkse Week van de Sociale Film.
Manuel Poutte maakte al verschillende documentaires en ook films. De wisselwerking tussen die twee vindt hij een interessante bron van inspiratie. Hij is intussen bezig met twee nieuwe documentaires: één over een uiterst tolerante vorm van Islam, en één over hoe de dood in onze samenleving geen plaats meer heeft. Hij richtte ook een eigen productiehuis op, Lux Fugit Film.
In Molenbeek: biografie van een wijk tegen de framing in
Recent verscheen ‘In Molenbeek’, een nieuw boek van Hans Vandecandelaere. Hij is historicus, gids en intussen schrijver die in Brussel resideert. In Molenbeek brengt het verhaal van de wijk Oud-Molenbeek, een wijk waar talloze vooroordelen over bestaan: je struikelt over de jihadisten, je kan er ’s avonds niet komen, het is er vuil, enz.
Vandecandelaere trok de wijk in en sprak met meer dan 150 inwoners. Hun relaas is de basis van het boek dat je het echte Molenbeek toont, een wijk die problemen kent maar ook bezig is aan een inhaalbeweging. Soms valt de vergelijking met Borgerhout niet te vermijden. Hoe dan ook, de uitdagingen van Molenbeek zijn die van het hele land.
Met Hans Vandecandelaere gaan we in gesprek.
‘In Molenbeek’ -Hans Vandecandelaere. Uitgegeven bij Uitgeverij EPO. isbn: 9789462670259 – paperback (12,5 x 20 cm) – 261p.
Naschrift
Ons gesprek kreeg een extra dimensie met de huiveringwekkende aanslagen in Parijs, een dag voor het gesprek. Later die avond kwamen deze telexen binnen: ‘grote politieactie aan de gang in Molenbeek – link met ons land -1 arrestatie in probleemwijk …’. Op Knack.be lazen we:
(…) We zijn in oorlog met IS, zegt minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon, die Molenbeek wil opkuisen. (…)
Stilte. Meer dan ooit is In Molenbeek verplicht leesvoer voor ieder van ons.
Exposed Music
Exposed Music is een opmerkelijk evenement dat muziek kombineert met kunst tot een visuele performance in verschillende erfgoedlokaties in de stad. We nemen het programma door met curator Aarich Jespers.
Wanneer: Vandaag
Waar: Oude Beurs, Protestantse kerk, Academie, Vleeshuis, Erfgoedbibliotheek, Keizerskapel, Plantin-Moretus, Sint-Norbertus, Koopmanshuis. Het Bos
Wie/wat:
64 feet
Iris Eysermans en Marie-Noëlle Bette brengen hedendaagse muziek op historisch orgel, aangevuld met electronica meer info
George ’toet’ Smits Revisited
Gerrit Valckenaers, Kobe Proesmans en Sep François op klankinstallatie met repercussiesnaren en piepschuim orkest
(Deze performance sluit aan bij de Expo met werken van George Smits-Toet-Mankind-Zbolk
INBOX, M HKA van 29/10 tot 20/12/2015) meer info
Wannes Deneer en Roel Van Camp
‘Loops’ Wannes Deneer creëert een ouderwets Continue reading “Exposed Music”
Haïti verkiezingen : « geplande fraude » of « goed georganiseerd » ?
25 oktober ging de tweede ronde door van de Haitiaanse verkiezingen. Eindelijk, na 4 jaar uitstel.
Minder geweld deze keer dan tijdens de eerste ronde in augustus maar de klachten over fraude zijn des te groter. Jovenel Moïse, protégé van huidig president Martelli werd al tot overwinnaar uitgeroepen maar het protest neemt toe. Laatste aflevering van het drieluik gaat waarschijnlijk door op 27 december
Oud Radio Centraal hoofdredacteur Joris Willems is even terug uit Port-au-Prince waar hij als waarnemer bij de verkiezingen was.
In 2015 worden in Haïti voor het eerst sinds het aantreden van president Michel Martelly verkiezingen georganiseerd. De verkiezingen zijn zo lang uitgesteld dat in het land vandaag nog slechts elf van de oorspronkelijke verkozenen zetelen : tien Senatoren en een president. Sinds 2012 stelde Martelly per presidentieel decreet zelf vervangers aan voor de verkozen burgemeesters, sinds januari 2015 regeert hij per decreet. Drie verkiezingsrondes dit jaar moeten het quasi voltallige politieke landschap vernieuwen : president, tweederde van de Senaat, het parlement, burgemeesters en lokale besturen.
“Het was zonder twijfel beter dan in augustus, maar dat wil niet zeggen dat het goed was”
De eerste ronde voor parlement en senaat op 9 augustus ging gepaard met veel geweld en openlijke intimidatie, slechts 81 % van de uitslagen per kiesbureau kwamen aan in het centrale telbureau, de participatie lag volgens de offiële cijfers op 18 %. De tweede ronde die op 25 oktober gecombineerd werd met de eerste ronde van presidents- en burgemeesterverkiezingen verliep weliswaar met veel minder geweld, maar er werd volgens de meeste observatoren op grote schaal gefraudeerd.
Haïtiaanse mensenrechtenorganisaties erkennen enerzijds dat bij de verkiezing van 25 oktober minder geweld was en dat de stembusgang in het algemeen beter verliep dan op 9 augustus. « Het was zonder twijfel beter dan in augustus, maar dat wil niet zeggen dat het goed was, » Joris Willems die voor de Haïtiaanse mensenrechtenorganisatie CE Justice et Paix observeerde. « Het grootste probleem blijven de politieke mandatarissen die niet op de kieslijsten staan ingeschreven. Velen hebben dan ook verschillende keren kunnen stemmen, en daarop achteraf een controle uitvoeren is met de huidige regelgeving vaak onmogelijk. »
De coalitie rond de Réseau National de Défense des Droits Humains (RNDDH ) titelt haar rapport « une vast opération de fraude électorale plannifié ». De verbeteringen ten opzichte van 9 augustus waren voor RNDDH onvoldoende om het proces comform te maken met Continue reading “Haïti verkiezingen : « geplande fraude » of « goed georganiseerd » ?”
10 jaar Permeke – de bib als ijkpunt in stadsvernieuwing
In 2005 werd Bibliotheek Permeke feestelijk ingehuldigd op het De Coninckplein. Naar aanleiding van dat 10-jarige bestaan organiseert Antwerpen Averechts een reeks lezingen over de rol van de bib in een ‘moeilijkere’ buurt.
Het De Coninckplein of ‘koningsplein’ in de Antwerpse volksmond was namelijk lange tijd een te mijden plek, die bekend stond als verzamelplaats voor junkies, criminelen, landlopers en prostituees. Een vuile en stinkende driehoek die de toch al verloederde stationsbuurt nog minder aantrekkelijk maakte dan ze al was.
Het plan om de Permeke-garage op het plein om te bouwen tot een cultureel centrum lag al langer op tafel, maar toen men vervolgens besliste om de stadsbibliotheek van de Lange Nieuwstraat naar het ‘gevaarlijke’ De Coninckplein te verhuizen, ontstond er ongerustheid in Antwerpen.
10 jaar later lijkt het een geslaagde zet. De bibliotheek is een ontmoetingsplek in Antwerpen-Noord geworden. Een openbare plaats die een heel divers publiek weet aan te trekken. Ook het plein zelf – en bijgevolg het imago – werd opgewaardeerd.
Antwerpen Averechts organiseert nog twee thema-avonden over Permeke. Op 26 november ligt de focus op openbare gebouwen en zogenaamde recuperatie-architectuur. Een feestavond met alle bouwers en buren vindt plaats op 10 december.
De staat van het Privaat Radioland
Het audiovisueel mediadebat in Vlaanderen blijft meestal beperkt tot een discussie over de rol van de VRT. De private radio bestaat ondertussen echter ook al 35 jaar en de evolutie is niet geweest zoals de politiek ze voorzien, laat staan gewenst, had en de wetgever heeft de teloorgang van de lokale radio niet tegengehouden.
De komende twee jaar worden cruciaal want tegen eind 2017 moet de mediawet op orde gesteld worden en de frequenties opnieuw verdeeld.
Tijd dus om de politieke stakeholders van de vijf parlementaire fracties eens te vragen hoe ze de huidige toestand zien en wat hun visie is op de toekomst:
Wat vinden ze van het huidig Vlaams privaat radiolandschap? Wat is de taak van de private zenders die dan wel geen subsidies maar toch een gratis plek op de FM band krijgen? Hoe moet het verder met de handel in zendvergunningen en de ketenvorming die daar een gevolg van is en waardoor nu driekwart van de ‘ lokale’ zenders helemaal niet meer lokaal zijn? En bestaat de FM band nog wel over 10 jaar?
We spreken met Lionel Bajart (open-VLD), Karin Brouwers (CD&V), Bart Caron (Groen), Katia Segers (sp.a) en Wilfried Vandaele (N-VA)
Wat blijkt? Er is grote eensgezindheid over een aantal zaken: het mediadecreet heeft gefaald en moet herschreven worden. Zo moet de handel in zendvergunningen ‘herbekeken’ of gewoon verboden worden, is er een politiek draagvlak voor bijkomende gewestelijke (‘landelijke’) zenders eerder beperkt (‘ één of twee’ ). Verder is het volgens de politici cruciaal dat zenders met een lokale vergunning ook lokaal nieuws en lokale informatie brengen. Tenslotte is de toekomst voor radio blijkbaar wel degelijk digitaal en lijkt er een concensus te zijn dat de overstap naar DAB+ er toch zal komen.
Maar er zijn toch wat nuanceverschillen in het gevoel over de huidige toestand en de visie op de toekomst. Tegen eind 2017 wordt de knoop doorgehakt. Althans volgens de nieuwe planning….
Continue reading “De staat van het Privaat Radioland”
Week van de uitzendkracht: terugblik
Naar aanleiding van de week van de uitzendkracht midden oktober kwam Levi Sollie van ABVV-interim toelichting geven bij de problematiek in deze sector. Zo’n 80% van de uitzendkrachten is immers helemaal niet zo blijheid met die vrijheid, maar eigenlijk op zoek naar de zekerheid van een vaste job.
Vaak worden vacatures oneigenlijk met uitzendkrachten ingevuld, omdat de werkgever zo meer flexibiliteit en minder verplichtingen heeft. Het ABVV focuste dit jaar specifiek op het misbruik van de dagcontracten. Zo’n 12.000 interimmers werken daarmee, soms maanden, zelfs jaren aan een stuk. Die permanente onzekerheid heeft duidelijk effecten op het welzijn, op de gezondheid.
En uiteraard ook op de mondigheid. Een werknemer zonder vast contract zal minder snel op haar/zijn strepen durven staan, alhoewel toch 63% van de interims gesyndiceerd is. Het vormt dan ook een extra uitdaging voor de vakbonden om ook deze doelgroep te bereiken en te verdedigen.